Coco Chanel

Coco Chanel

در سال ۱۹۰۲ زیبایی شناختی مدرن به حوزه طراحی لباس وارد شد. طرح های ساده، هندسی و الهام گرفته از سبک کوبیسم در کارهای طراحان دیده می شد که بعدا “Art Deco” نام گرفت. شکل بدن خانم های مد روز نیز از این ویژگی های طراحی پیروی می کرد، بسیار لاغر و خوش ترکیب همچون نقاشی های کوبیسم. خانم ها پوشیدن لباس های مدل “Edwardian” که لباس های باشکوه و حجیم بود را برای پوشیدن لباس های مینیمالیست تر که رنگ برنزه بدن آنها که در اثر اسکی یا تنیس بازی کردن حاصل شده بود را به نمایش می گذاشت، کنار گذاشتند. خانم ها با ابروهای هلالی و لب های قرمز، مو های فر زیبا که روی گونه قرار می گرفت، لباس های بدون کمر و سینه های کوچک و تخت ظاهری ورزشی و جوان یافته بودند. ظاهری که نمونه کامل مدرنیته در دنیای شهری در حال رشد بود.

طراحی های کوکو شنل کاملا تعریف این انقلاب زیبایی بود. همانگونه که مجله انگلیسی “Vogue”بیان می کند: ظاهر شیک، مرتب و مجلل او و خطوط صاف در طراحی های معتدل او همچون خطوط زیبای صندلی های طراح معروف لوکوبوزیر             (le Corbusier) ، آسمان خراش منهتن یا مدل موی معروف رقاص آمریکایی لویس بروک (Louise Brook) بود. رنگ مشکی تا پیش از آن فقط برای لباس عزاداری استفاده می شد. شانل آن را به رنگی شیک که می شود در هر زمان و هر مکان پوشیده شود تبدیل نمود. او اینگونه بیان می کند:”من رنگ مشکی را معرفی کردم، و اکنون هم از آن بسیار استفاده می کنم، چون بالاتر از سیاهی رنگی نیست ” زمانی که در سال ۱۹۲۶ مجله Vogueتصویری از لباس شانل شیک کرپ مشکی که با رشته مروارید تزئین شده بود با یک کلاه لبه دار ساده چاپ نمود، چنان عنوانی به شانل داد که با ماشین معروف فورد قابل مقایسه بود. ” این مدل همچون ماشین فورد برای شانل است.” (این تمثیل بدلیل جمله معروف هنری فورد است : “فورد به رنگ مورد علاقه شما تولید می شود البته اگر رنگ مورد علاقه شما مشکی باشد.” در آن زمان فورد تنها با رنگ مشکی تولید می شد.)

از نظر شانل مد باید راحت، عملی و شیک باشد و اولین طراحی های او لباس های گشاد و غیررسمی بودند که نیازی به پوشیدن لباس زیر تنگ و شکم بند های بلند نداشت. همانطور که او بیان می کند: ” هیچ چیز زیبا تر از آزادی بدن نیست.” این خیاط جوان از کشبافت ها و پارچه های پشمی که در لباس ورزشی و لباس های غیررسمی مردان انگلیسی مثل لباس چوگان معشوق او آرتور کپل (Arthur Capel)  استفاده می شد استفاده می کرد. در سال ۱۹۲۵ او نمونه ای از لباس پشمی دو تکه کلاسیک خود را با ژاکت بدون یقه با حاشیه نوار دوزی شده که براساس مدل ژاکت loden janker که در سفر خود به سوئیس بر تن مردم دیده بود طراحی نمود. از آن پس این مدل به یکی از ماندگارترین و اصلی ترین مدل های شانل تبدیل شد.

عطر نقش به سزایی در معروفیت شانل داشت: در سال ۱۹۲۱ فروشگاه خیاطی او عطر شانل No.5 را معرفی نمود. عطری با رایحه بی نظیر که با همکاری عطر ساز ارنست باکس (Ernest Beaux)  از شهر گرسِ (Grasse) تولید شد وقتی که شاعر معروف فرانسوی پاول ولِری (Paul Valery) گفت: ” خانمی که عطر نمی زند هیچ آینده ای ندارد.” رایحه گل در شیشه های مدل شرقی دارای افشانه قاعده عطر های آن زمان بود ولی شانل چیز متفاوتی می خواست. همانطور که بیان می کند: ” من رایحه رز یا لیلیوم نمی خواهم من عطری ترکیبی می خواهم. چیزی که با این رایحه ها مغایر باشد. اینکه یک خانم بوی گل بدهد مصنوعی است. شاید یک عطر طبیعی باید به شیوه ای مصنوعی درست شود.” عطر حاصل بویی همچون یک دسته گل داشت ترکیبی از ۸۰ رایحه مختلف همچون یاس، ylang – ylang،Centifolia (از خانواده رز)، میخک ترکیب شده با Aldehydes و اجزاء طبیعی همچون الکل بود. این عطر انقلابی در زمینه تولید عطر بود و با اسم مینیمالیستی و شیشیه مدرنی که داشت کاملا متمایز بود. امروزه در هر ۳۰ ثانیه یک شیشه عطر No.5
شانل فروش می رود.

پس از مرگ شانل در سال ۱۹۷۱، طراحان مختلفی ازجمله فیلیپ گیبورگ (Philippe Guibourge)در سال ۱۹۷۵ در راس کارگاه هنری او قرار گرفتند. در سال ۱۹۸۳ کارل لگرفیلد مدیریت را دردست گرفت و برند را بطور کامل نونما کرد. در سال های ۱۹۸۰ فرهنگ به نمایش گذاشتن ثروت در حال رونق گرفتن بود که سبب به وجود آمدن عشق به لوگو (برند) شد. این طراح لیبل شانل را به لوگوی جوانانه و شاد تبدیل نمود. گوشواره، دستبند و آویز از این لوگوی جدید یعنی دو C به هم چسبیده طراحی شد. دو طرح از اصلی ترین طراحی های شانل یعنی کت و دامن با پارچه تویید (Tweed) که کاملیا نام داشت و کفش پشت بند دار احیا شد. لگرفیلد ابعاد کیف ۲٫۵۵ را تغییر داد و کیف مدیریتی زنانه که هم اندازه سامسونت بود را تولید نمود. لوگوی شانل با زنجیرهای طلایی که به اندازه طناب بود و از آن بیرون زده بود ظاهری مبالغه آمیز پیدا کرده بود. لگر فیلد در سال ۲۰۱۰ در مورد خط سیر خود گفت: ” من با اجزای اصلی برند شانل همچون موسیقیدانی که با نوت ها بازی می کند، بازی می کنم. اگر موسیقیدان لایقی باشی نیازی نیست همان آهنگ مشابه را بسازی.”