Prada

Prada

در سال ۱۹۱۳ ماریو پرادا و برادرش مارتینو، یک خانه مد در میلان ایتالیا بنا کردند و نام آن را Fratelli Prada یا همان (برادران پرادا) گذاشتند. آنها در ابتدا چمدان های بزرگ و کیف های دستی چرمی تولید می کردند و سپس به تهیه لباس های بسیار شیک و زیبا از جنس چرم برای افراد ثروتمند پرداختند.

ماریو علاقه ای به استخدام زنان نشان نمی داد و عقیده داشت آنها نباید نقشی در شرکتش داشته باشند، لذا زنان خانواده پرادا را از ورود به دفتر خود منع می کرد. جالب آنکه پسر ماریو نیز هیچ گاه به کمک پدر نرفت و حتی پس از بازنشسته شدن ماریو، دخترش لوئیزا جانشین او شد و برای مدت ۲۰ سال این شرمت خانوادگی را اداره کرد.

در سال ۱۹۷۸ موچیا پرادا (Miuccia Prada) دختر لوئیزا، این کمپانی را به ارث برد و آن را به یکی از گرانقیمت ترین و معروف ترین مارک های دنیا مبدل کرد.

او در ملاقاتی که با (پاتریزو برتلی) طراح ایتالیایی که در سن ۱۷ سالگی تجارت چرم خود را آغاز کرده بود داشت، به پیشنهادهایش علاقه مند شده بود و پس از به دست آوردن شرکت، با به کارگیری پیشنهادهای او، برتلی را به مدیر کاری خود تبدیل کرد. اولین تولیدات موچیا کیف های ساده براقی از پارچه های نایلونی مخصوص ساخت چتر نجات بودند که ماریو از آنها به عنوان روکش چمدان استفاده می کرد.

آنها در ابتدا به دلیل تبلیغات کم و قیمت بالا، فروش پایینی داشتند، اما با ادامه تولید، تبلیغات را آغاز کرده و همچنین شروع به عمده فروشی محصولات خود در فروشگاه های بزرگ اروپا کردند.

در سال ۱۹۸۳ پرادا دومین شعبه خود را در میلان و در پاساژ شیشه ای (ویتورو امائوئل گالری) افتتاح کرد که بسیار مدرن و چشم نواز بود. یک سال بعد پرادا با معرفی کوله پشتی های نایلونی خود و افتتاح خط تولید کفش، شروع به تاسیس شعبه هایی در فلورانس، پاریس، مادرید و نیویورک کرد.

در سال ۱۹۸۵ استقبال فراوان از کیف های دستی موچیا، سکوی پرتاب وی شد. او اولین نمایش مد لباس های شب را در سال ۱۹۸۹ برگزار کرد. موچیا با استعداد ذاتی که از پدربزرگش ماریو به ارث برده بود، توانست طرح های تجملی و زیبای خود را به بازار ارائه کند. او طرح های شیک و زیبایی برای لباس های مردانه و زنانه داشت و لوازم با کیفیت خود را در یک قالب هماهنگ به بازار عرضه می کرد.

موچیا این موفقیت را مدیون شناخت بالای خود ار مواد اولیه و کاربرد آنها بود و می گفت: “پارچه، پارچه است. آن چه می تواند شما را به عنوان یک طراح خلاق به دیگران معرفی کند این است که چگونه پارچه ها را با هم ترکیب کنید و در قالب یک لباس به دیگران نشان دهید.

این موفقیت زمانی که دنیای مد توجه ویژه ای به کیفیت تولید، مواد اولیه مرغوب و رنگ های جذاب پرادا داشت، دو چندان شد.

در سال ۱۹۹۲ آنها برند Miu Miu را برای جوانان و افراد مشهور روانه بازار کردند و در سال بعد جایزه ویژه تولید لوازم جانبی را از شورای طراحان مد ایتالیا دریافت کردند. از آن پس تولید لباس های مردانه نیز در پرادا آغاز شد و طراحی لباسهای مراسم اسکار نیز در زمره کارهای پرادا قرار گرفت.

در سال ۱۹۹۸ وقتی برتلی ۱۰ درصد از سهام گوچی را خریداری کرد، تحلیل گران بر این باور بودند که پرادا قصد دارد گروه پوچی را از آن خود کند. برتلی با فروش سهم خود به “برنارد آرنالت” رئیس گروه لویی ویتان، به این شایعه ها پایان داد، ولی از سوی دیگر شروع به خرید شرکت های دیگر و ادغام با آنها برای گسترش پرادا شد. خرید ۵۱ درصد سهام “هلموت لانگ” در نیویورک، به دست آوردن شرکت “جیل ساندر” در آلمان، “کمپانی چرچ” در انگلستان برای تولید کفش و گروه دریگو برای تولید عینک از جمله این اقدامات بود.

در سال ۱۹۹۹ پرادا با پیوستن به گروه لویی ویتان، گوچی را در خرید شرکت فندی ناکام گذاشت.

در سال ۲۰۰۳ رمانی با نام شیطان پرادا می پوشد توسط لورن وایزبرگر نوشته شد که ساخت فیلم هالیوودی آن تا ۳۰ ژوئن ۲۰۰۶ به پایان رسید و با فروش بالای ۳۰۰میلیون دلار، محبوبیت پرادا را بیش از پیش افزایش داد.

در سال ۲۰۰۶ چندین برند پرادا از جمله هلموت لانگ و جیل ساندر فروخته شد و برنامه های مختلفی برای سودآوری شرکت پیشنهاد شد. این شرکت در سال ۲۰۰۷همکاری خود را با LG برای تولید گوشی های موبایل آغاز کرد.

امروزه پرادا نه تنها یک مارک شناخته شده برای کیف و کفش است، بلکه لباس ها، عطر، نوشت افزار وسایل تزئینی، موبایل و بسیاری از وسایل ساخت این کمپانی نیز علاقه مندان خاص خود را در سراسر دنیا داشته و این شرکت سالانه درآمدی بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار دارد.

مجله تایم پرادا را مجموعه ای از آداب و رسوم خوب سنتی و زرق و برق صنعت فوق مدرن امروزی خواند و از آن روز پرادا روز به روز اوج گرفت و به یکی از معروف ترین خانه های مد ایتالیایی تبدیل شد. یکی از ویژگی ها خاص پرادا این بود که درست بر خلاف زمان ماریو، همه کارمندان شرکت را زنان تشکیل می دادند و موچیا یک کیف زنانه خاص را به عنوان یونیفرم کارمندان شرکت انتخاب کرده بود.